Sosai Masutatsu Oyama urodził się 27.VII.1923 w Qa-Ryong-Ri Yong-chi-Myo'n Chul Na Do w Korei. Jego imię brzmiało najpierw Young-Li, ale gdy wyemigrował do Japonii, zmuszono go do zmiany imienia na japońske, wybrał imię "Oyama", co oznacza "Wielka Góra". W młodym wieku został wysłany do Mandżurii w pd. Chinach by mieszkać na farmie swej siostry. W wieku 9 lat, rozpoczął naukę południowo chińskiej formy Kempo, nazywanej "osiemnastoma technikami" (Shaku-riki system). Jego nauczycielem był pan Yi, który pracował wówczas na farmie siostry Oyamy. Oyama uczył się z Yi przez około 2 lata. Osiągnął stopień shodan. W wieku 12 lat wrócił do Korei, gdzie trenował koreańską sztukę walki znaną jako Taiken lub Chabi. Te koreańskie sztuki to mieszanina Kempo, podobna do Kung Fu i Ju - Jitsu. Kontynuował ten trening aż do wieku 13 lat. Potem przeprowadził się do Tokyo, aby trenować jako lotnik. Został zapisany do Yamanashi Youth Aviation Institute. Życie na własną rękę w tym wieku okazało się trudniejsze, niż przypuszczał, zwłaszcza dla Koreańczyka w Japonii także trening lotniczy zszedł na dalszy plan. W tamtym okresie rozpoczął trenowanie boksu i judo( po 4 latach osiągając stopień mistrzowski 4 Dan ). Pewnego dnia zobaczył kilku uczniów trenujących karate Okinawan, co go zainteresowało, wiec udał się na trening do dojo Gichin Funakoshi przy uniwersytecie Takushoku, gdzie uczył się sztuki znanej dziś jako karate Shotokan.          Przegrana Japonii i następstwa okupacji były bardzo ciężkie dla Oyamy. Zdecydował się kontynuować trening pod okiem Mistrza So Nei Chu, też Koreańczyka (z prowincji Oyamy), mieszkającego w Japonii i będącego ekspertem Goju i studentem Chojun Miyagi, twórcy karate Goju.          So Nei Chu słynął ze swej psychicznej i duchowej siły, był uważany za czołowego znawcę karate Goju, obok Miyagi Sensei. To Mistrz So zachęcił Sosai Oyamę by podjął swą górską terapię, by wzmocnić swe umiejętności techniczne i hartować ducha. Towarzyszył mu jeden ze studentów, ale po 6 miesiącach izolacji po cichu uciekł, zostawiając Oyamę, który kontynuował swój trening w samotności.          So Nei Chu napisał do niego, by zgolił brwi, aby uwolnić się od pośpiechu. Na pewno Oyama nie chciał, by ktokolwiek go wtedy widział. To wszystko doprowadziło do tego, że wracając po 14 miesiącach samotności Oyama stał się najsilniejszym człowiekiem karate w Japonii. Parę miesięcy później, w 1947, po powrocie do cywilizacji, sprawdził się w pierwszych mistrzostwach japońskich narodowych sztuk walki, które wygrał. Wtedy zadecydował przeznaczyć swe życie tylko i wyłącznie karate-do, więc zaczął ponownie swój samotny trening, tym razem na górze Kiyozumi. Wybrał ją ze względu na jej podnoszące na duchu środowisko.          Jego trening był fanatyczny - 12 godzin dziennie, bez żadnych dni odpoczynku, stojąc pod zimnymi wodospadami, łamiąc w rękach kamienie, używając drzew jako makiwara, skacząc nad lnem setki razy dziennie. Każdy dzień zawierał poza tym czas studiowania starożytnych, klasycznych sztuk walki Zen i filozofii.          Po 18 miesiącach zszedł na dół w pełni z siebie zadowolony i zdolny do kontrolowania swego życia. Nigdy więcej nie miał już być pod tak dużym wpływem środowiska, które go otaczało. W 1950 Sosai (założyciel) Masutatsu Oyama rozpoczął sprawdzanie i demonstrowanie swej siły poprzez walki z bykami. W sumie, zwyciężył 52 byki, 3 z nich zginęły na miejscu, a 49 straciło swe rogi poprzez odcięcie ręką ( shuto ).          Oyama lubił wspominać, że po raz pierwszy jego życie zostało zagrożone przez groźnego byka. W 1957, w wieku 34 lat omalże nie zginął w Meksyku, kiedy byk dostał się do jego pleców i ugodził. Oyama jakoś zdołał odepchnąć byka i złamać jego róg. Przez sześć miesięcy leżał w łóżku, zdrowiejąc po tej, niemalże śmiertelnej kontuzji. W 1952 podróżował przez rok po Stanach, demonstrując swe karate, na żywo i w telewizji. W kolejnych latach, zwyciężył wszelkich przeciwników, w sumie walczył około 270 razy. Znaczną większość swych przeciwników powalił jednym ciosem. Walka nigdy nie trwała dłużej niż 3 minuty, a większość rzadko dłużej niż kilka sekund. Jego zasady walki były proste - jeśli on dostał się do ciebie, to było to. Jeśli uderza cię - łamiesz. Jeśli zablokowałeś uderzenie w żebro, twoja ręka była złamana lub przesunięta. Gdybyś nie zablokował, twe żebro byłoby złamane.          Oyama zaczął być nazywany "boskorękim", żyjącym przykładem japońskich wojowników maxim Ichi geki, Hissatsu lub "Jedno uderzenie - pewna śmierć". Dla niego to właśnie było prawdziwym celem techniki karate.          W 1953 Oyama otworzył swe pierwsze "dojo" na trawniku w Mejiro w Tokio. W 1956 pierwsze prawdziwe Dojo było otwarte w dawnym studiu baletowym za uniwersytetem Rikkyo, 500 metrów od obecnego japońskiego honbu dojo (kwatera główna). W 1957 było tam 700 członków, oprócz tych, którzy szybko rezygnowali z powodu trudów treningu. Jeden z pierwszych instruktorów, Kenji Kato, powiedział, że obserwowali inne style i adoptowali przeróżne techniki, które tylko mogłyby być pomocne w prawdziwej walce. Tak właśnie kształtowało się karate Oyamy. Brał on techniki ze wszelkich sztuk walki i nie ograniczał się do samego karate. Członkowie Dojo Oyamy wiedzieli, że będą uderzać i że będą uderzani. Z niewielkimi ograniczeniami, atakowanie głowy było rzeczą normalną, zazwyczaj uderzano kantem dłoni albo pięściami owiniętymi w ręcznik.          Czas uchi deshi został czasem "1000 dni na początek". Tacy uchi deshi są znani jako Wakajishi albo "Biale Lwy" Oyamy i tylko kilkuset chętnych było wybieranych każdego roku, by trenować non stop pod okiem Mistrza.          Obecna Światowa Kwatera Główna została oficjalnie otwarta w czerwcu 1964, kiedy nazwa Karate Kyokushinkai, znacząca "Droga ku prawdzie" została przyjęta. Od tej pory, Karate Kyokushinkai rozprzestrzeniło się na cały świat powodując, że jest to jedna z największych organizacji walki Świata.          Do najwybitniejszych uczniów Masutatsu OYAMA, którzy przeszli test 100 walk należeli: Steve Arneil, Tadashi Nakamura, Shigeru Oyama, Loek Hollander, John Jarvis, Miuki Miura, Howard Collins, Shokei Matsui, Keiji Sanpei, Akira Masuda.          Masutatsu Oyama zmarł 26 kwietnia 1994 roku , miał 71 lat. Na zawsze pozostanie wielkim przykładem prawdziwego wojownika, dla wszystkich ćwiczących sztuki walki.

do góry